Een partijtje tafeltennis in de “uithoek” van Nederland
Toen onze tafeltennisvriend Bert ging verhuizen naar Vlissingen, zeiden we tegen hem: “we hopen dat je daar ook een club vind, waar je kan tafeltennissen en dan komen we een keertje naar je toe”.
Dit is alweer een jaar geleden, maar het idee verdween niet uit onze gedachten en Bert vond een nieuwe club. Zo kwam het er toch van, dat we een dagje Vlissingen planden en wel op dinsdag 14 oktober jl.
’s Morgens om half acht vertrokken we met 2 auto’s en 7 personen, tw. Dicky (chauffeur) met Eric, Tonnie en Truida / Maarten (chauffeur) met Christiaan en Joke.
Helaas moest nr. 8 Joop afzeggen. Om kwart voor elf kwamen we aan bij TTV Westerzicht. Deze vereniging had net het 40 jarig jubileum gevierd. We werden hartelijk ontvangen door de voorzitter van de club en Bert was uitermate blij om ons weer te zien. We werden verwend met koffie en gebak en vervolgens moesten we “aan de bak”. De meeste spelers, waar we tegen speelden, namen òf deel aan de competitie òf hadden dat gedaan. Wij hadden alleen Dicky als competitiespeler bij ons. Maar omdat we voor de gezellige ontmoeting kwamen, deerden ons de verliespartijen niet. We willen niet onvermeld laten, dat Dicky een van haar partijen na een 2-2 stand op een bijzondere wijze winnend afsloot. Dicky vertelde na de partij, dat ze het uit de tenen had moeten halen. De eer was gered.
Toen was het tijd om met Bert naar zijn appartement te rijden. We namen afscheid van de collega’s van Bert en ontvingen van de voorzitter nog een leuk aandenken.
Het appartement van Bert ligt op de 13e verdieping van een torenflat aan de boulevard van Vlissingen. Toen we er binnenkwamen werden hartelijk begroet door Hillary, de vrouw van Bert. Vervolgens namen we uitgebreid de tijd om het grandioze “Panorama Vlissingen” te bekijken. Hillary had een fantastische lunch voorbereid, w.o. Sheperds Pie, wat een verwennerij. Jammer genoeg, toen we een frisse neus wilden halen, kwam er een mistige regen opzetten. Alleen Maarten en Christiaan waagden zich aan het spel met wind en regen.
Tegen 4 uur – na de groepsfoto – namen we afscheid van Bert en Hillary.
De thuisreis verliep voorspoedig en zo kwam een einde aan een prachtig uitje.
